Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2025

Από τη νέα συλλογή του Χρήστου Γιάννη

______________________

Τα παραμύθια της γιαγιάς που μετέτρεπαν τις νύχτες σε μαγεία

___________

νέα έκδοση, έτοιμη για εκτύπωση

____________________________

Τα παραμύθεια της γιαγιάς...

Ο Γκιώνης

το νυχτοπούλι που έφερε τη μαγεία στις καλοκαιρινές νύχτες

Λίγο πριν τα μάτια τους βαραίνουν και ετοιμάζονταν για ύπνο, ο Λάμπρος και η Αγνή πλησίασαν τη γιαγιά. Κουλουριαζόντουσαν δίπλα της, με τα ματάκια τους γεμάτα περιέργεια και λαμπερά σαν τα αστέρια, και ψιθύριζαν:

-Γιαγιά… ήρθε η ώρα για το παραμύθι μας!
-Ναι, γιαγιά, πες μας ένα ακόμα...

Η γιαγιά χαμογέλασε γλυκά, χάιδεψε τα κεφαλάκια τους και είπε με απαλή φωνή:
-Καλά, παιδιά μου… καθίστε καλά, και ακούστε προσεκτικά, γιατί απόψε θα σας μάθω κάτι μαγικό και σοφό - και άπλωσε τα χέρια και η φωνή της χαμήλωσε σε έναν μυστηριώδη, μαγικό τόνο:

-Σήμερα θα σας πω για έναν μικρο αλλά γενναίο φίλο της νύχτας… τον Γκιώνη, τον λαμπρό και αγνό.

Τα παιδιά γύρισαν το κεφάλι τους και την κοίταξαν γεμάτα απορία.

-Γιαγιά - είπε ο Λάμπρος, -γιατί τον λένε Γκιώνη; Είναι πραγματικό όνομα;

Η γιαγιά γέλασε απαλά:
-Καρδούλα μου, η λέξη “Γκιώνης” μοιάζει με τη φωνή του πουλιού, και αυτό τον κάνει μοναδικό. Αναφέρεται στα μικρά χαρακτηριστικά που μοιάζουν με αφτιά στο κεφάλι του, και πως έχει επίμονο και διαπεραστικό βλέμμα.

-Κι… κι αυτός πετάει τη νύχτα;

Η γιαγιά κούνησε το κεφάλι της σοφά:
-Ναι, αγαπούλα μου. Ο Γκιώνης είναι νυχτόβιος και θερμόφιλος. Του αρέσει το σκοτάδι και φωλιάζει σε τρύπες δέντρων ή σε ξεχασμένες φωλιές άλλων πουλιών. Τρώει έντομα, μερικές φορές μικρά ερπετά και θηλαστικά, και είναι τόσο χρήσιμος στους αγρότες που προστατεύει τις σοδειές τους.

Ο Λάμπρος έκανε τα μάτια του μεγάλα σαν πιάτα:
-Και από πού έρχεται; Φεύγει μακριά;

Η γιαγιά αναστέναξε, σαν να ταξίδευε με τον Γκιώνη στο μυαλό της:
-Είναι αποδημητικός. Πετάει σε όλο τον Παλαιό Κόσμο, στην Ασία, την Αφρική, τη Νότια Ευρώπη… και στην Ελλάδα έρχεται κάθε άνοιξη και καλοκαίρι. Στη Μακεδονία, τη Θράκη και την Κύπρο μένει μόνιμα. Τον χειμώνα, ταξιδεύει μακριά, στις θερμές χώρες της Αφρικής, για να βρει ζεστασιά.

Η Αγνή κούνησε το κεφάλι της γεμάτη απορία:
-Γιαγιά, και γιατί τραγουδάει έτσι; “Γκιων! Γκιων!”;

Η γιαγιά πήρε μια βαθιά ανάσα και κάθισε πιο κοντά τους:
-Λένε, παιδάκια μου, πως παλιά ήταν δύο αδέρφια, ο Γκιώνης και ο Δήμος. Ο Δήμος, από κακή στιγμή ή ζήλεια, έκανε κακό στον αδερφό του. Η λύπη του ήταν τόσο μεγάλη που ο Θεός, λυπημένος, μεταμόρφωσε τον Γκιώνη σε πουλάκι της νύχτας. Από τότε, κάθε φορά που ακούτε το “Γκιων! Γκιων!”, θυμάται τον αγαπημένο του αδελφό και τα δάκρυά του πέφτουν απαλά σαν μουσική στα όνειρά μας.

Ο Λάμπρος αναστέναξε εντυπωσιασμένος:
-Και τα μάτια του; Είναι αληθινά τόσο φωτεινά;»

Η γιαγιά χαμογέλασε:
-Ναι, αγάπη μου. Τα μάτια του είναι κίτρινα και μοιάζουν σαν δυο μικρές φλόγες μέσα στο σκοτάδι. Όταν τον κοιτάζεις, νιώθεις σαν να σου λέει: “Μην φοβάσαι… εγώ είμαι εδώ και φροντίζω τον κόσμο της νύχτας”.

Η Αγνή ψιθύρισε:
-Και τι κάνει κάθε νύχτα;

Η γιαγιά χαμογέλασε πλατιά και η φωνή της γέμισε μυστήριο:
-Κάθε νύχτα πετάει μέσα στα δάση και στους κήπους, φωλιάζει σε τρυπούλες δέντρων, τρώει έντομα και μικρά ζώα, και τραγουδάει για να θυμάται τον αδερφό του. Κάθε άνοιξη και καλοκαίρι ταξιδεύει από μακρινούς τόπους για να χαρίσει τη μαγεία του τραγουδιού του. Και όταν εσείς ακούτε το “… γκιων-γκιων!”, νιώθετε τη νύχτα γεμάτη φως και όνειρα». -και μαζί με την γιαγιά αρχισαν να λένε το τραγούδι του Γκιών.

Ήταν δυο αδέλφια πάντα αγαπημένα,
πρόβατα βοσκούσαν σ' άρχοντα μεγάλο,
Γκιώνη λεν τον ένα, Δήμο λεν τον άλλο.
Κάποια μέρα ο Γκιώνης δυο αρνάδες χάνει
Ψάχνει δεν τις βρίσκει τριγυρνά και κλαίει.
Έρχεται στη στάνη τ’ αδελφού το λέει.
Βρέθηκε κι εκείνος στην κακιά του ώρα
άδικα χολιάζει, σα θεριό θυμώνει,
το μαχαίρι βγάζει και τόνε σκοτώνει.
Οι αρνάδες ήρθαν στο κοπάδι πάλι
κι ο φονιάς τις βλέπει, στέκεται κλαμένος
γέρνει το κεφάλι μετανοημένος.
Κι ο Θεός τον είδε που χτυπά τα στήθη
κλαίει νύχτα μέρα θέλει να πεθάνει
και τον ελυπήθη και πουλί τον κάνει.
Και γι' αυτό το βράδυ άμα σκοτεινιάζει
το πουλί θλιμμένο στο δεντρί κλαρώνει
κι όλη νύκτα κράζει...
Γκιώνη, Γκιώνη, Γκιώνη!

Ο Λάμπρος και η Αγνή έκλεισαν τα μάτια τους για μια στιγμή, ονειρεύτηκαν ότι πετάνε μαζί με τον μικρό γενναίο φίλο, και η γιαγιά τους ψιθύρισε:

-Και κάθε νύχτα, παιδάκια μου, τα παραμύθια της γιαγιάς δεν τελειώνουν ποτέ… γιατί ο κόσμος είναι γεμάτος μαγεία, και όσο υπάρχουν όνειρα, θα υπάρχουν και παραμύθια.

Κι έτσι, κάτω από το απαλό φως του φεγγαριού, ο Γκιώνης σφύριζε το μαγικό του τραγούδι, τα παιδιά ταξίδευαν σε μαγικούς κόσμους, και η νύχτα γέμιζε μαγεία… μέχρι το επόμενο παραμύθι.

Χρήστος Γιάννης

4.9.2025

Ρώτα την Τεχνητή Νοημοσύνη χωρίς φόβο. Δεν είναι εχθρός σου αλλά οδηγός με αξιόπιστες απαντήσεις σε κάθε απορία, όπως την ρώτησα εγώ για το Σάκχαρο και τη Υγεία Άνω των 65 που με ενδιαφέρει

📘 Ερωτήσεις & Απαντήσεις: Σάκχαρο και Υγεία Άνω των 65
Πρόλογος

Υπάρχουν άνθρωποι που βλέπουν την τεχνητή νοημοσύνη σαν εχθρό, επειδή ίσως φοβούνται ό,τι δεν καταλαβαίνουν ή ό,τι δεν έμαθαν να εμπιστεύονται. Υπάρχουν κι εκείνοι που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα και γι’ αυτό χλευάζουν όποιον αναζητά γνώση με νέα εργαλεία. Όμως η αληθινή σοφία δεν βρίσκεται στην άρνηση, αλλά στην αναζήτηση.
Η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να μας βοηθήσει σε πολλούς τομείς της ζωής και της καθημερινότητας, και όποιος ακολουθεί τις εξελίξεις της κοινωνίας και της τεχνολογίας μπορεί να αξιοποιήσει πλήρως τις δυνατότητές της, προσαρμόζοντάς τες στις δικές του ανάγκες:

Ιατρικές πληροφορίες: συμβουλές για σάκχαρο, διατροφή, συμπτώματα και γενική υγεία.
Νομικές πληροφορίες: βασικές οδηγίες για νόμους, δικαιώματα, συμβάσεις, διαδικασίες.
Ιστορικές αναζητήσεις: πληροφορίες για γεγονότα, πρόσωπα, τοποθεσίες, πολιτισμική κληρονομιά.
Ψυχολογία και διάθεση: ανάλυση καλής ή κακής διάθεσης, προτάσεις για διαχείριση στρες, χαρά ή απογοήτευση.
Ανάλυση κειμένων: κριτική, περίληψη, κατανόηση, έλεγχος ορθογραφίας και συντακτικού.
Επιστημονική γνώση: φυσική, χημεία, μαθηματικά, τεχνολογία, προσομοιώσεις και θεωρίες.
Κοινωνικές συμβουλές: πώς να αντιμετωπίσουμε καταστάσεις, να πάρουμε αποφάσεις με σεβασμό προς άλλους, ή να αξιολογήσουμε την κοινωνική ή ηθική ορθότητα μιας επιλογής.
Καθημερινές αποφάσεις: μικρές ή μεγάλες επιλογές στη ζωή, έλεγχος αν κάτι είναι σωστό νομικά, ηθικά ή κοινωνικά.
Περιέργεια και μάθηση: από απλές ερωτήσεις μέχρι σύνθετα προβλήματα που θέλουμε να κατανοήσουμε καλύτερα.
Δεν είναι ντροπή να ζητάμε βοήθεια, ακόμη και όταν νομίζουμε πως τα ξέρουμε όλα. Αντίθετα, η αναζήτηση γνώσης δείχνει σοφία, σεβασμό προς τον εαυτό μας και προς την αλήθεια. Η τεχνητή νοημοσύνη δεν είναι εχθρός, είναι εργαλείο που μας επιτρέπει να μαθαίνουμε, να ελέγχουμε αποφάσεις και να βρίσκουμε λύσεις σε πραγματικές ανάγκες και ερωτήματα.

Ρώτα την Τεχνητή Νοημοσύνη χωρίς φόβο. Δεν είναι εχθρός σου αλλά οδηγός με αξιόπιστες απαντήσεις σε κάθε απορία, όπως την ρώτησα εγώ, π.χ. για το Σάκχαρο και τη Υγεία Άνω των 65 ετών που με ενδιαφέρει.

Ερωτήσεις & Απαντήσεις
❓ Ερώτηση 1: Ποια είναι τα φυσιολογικά όρια σακχάρου για άτομα άνω των 65;
Απάντηση: Τα όρια είναι ίδια όπως στους ενήλικες γενικά:
Νηστείας: 70–99 mg/dl
2 ώρες μετά το φαγητό: <140 mg/dl
Τυχαία μέτρηση: <200 mg/dl (χωρίς συμπτώματα)

❓ Ερώτηση 2: Τι σημαίνει σάκχαρο 100–125 mg/dl νηστείας;
Απάντηση: Αυτό λέγεται προδιαβήτης. Δεν είναι ακόμα διαβήτης, αλλά αυξάνει τον κίνδυνο και χρειάζεται παρακολούθηση, αλλαγές στη διατροφή και περισσότερη κίνηση.

❓ Ερώτηση 3: Είναι διαφορετικοί οι στόχοι για άτομα άνω των 65 με διαβήτη;
Απάντηση: Ναι. Οι γιατροί προσαρμόζουν τους στόχους:
Για υγιείς ηλικιωμένους: νηστείας 90–130 mg/dl, μετά το φαγητό <180 mg/dl
Για ηλικιωμένους με προβλήματα υγείας: αποδεκτό μπορεί να είναι νηστείας έως 140–150 mg/dl, ώστε να αποφεύγονται υπογλυκαιμίες

❓ Ερώτηση 4: Γιατί είναι επικίνδυνο το χαμηλό σάκχαρο σε αυτές τις ηλικίες;
Απάντηση: Η υπογλυκαιμία (<70 mg/dl) μπορεί να φέρει ζάλη, λιποθυμία, πτώσεις και σοβαρές επιπλοκές. Για άνω των 65 είναι πιο επικίνδυνη από λίγο υψηλότερες τιμές.

❓ Ερώτηση 5: Κάθε πότε πρέπει να γίνεται έλεγχος σακχάρου;
Απάντηση:
Χωρίς διαβήτη: κάθε 1–3 χρόνια
Με προδιαβήτη: κάθε χρόνο
Με διαβήτη: σύμφωνα με τον γιατρό, συχνά καθημερινά

❓ Ερώτηση 6: Ποιες τροφές βοηθούν;
Απάντηση:
🥦 Λαχανικά & χόρτα (σπανάκι, ραδίκια, μπρόκολο)
🍎 Φρούτα με μέτρο (μήλα, μούρα, πορτοκάλια)
🌾 Δημητριακά ολικής (βρώμη, πλιγούρι, καστανό ρύζι)
🫘 Όσπρια (φακές, ρεβίθια, φασόλια)
🐟 Ψάρια, κοτόπουλο, αυγά με μέτρο
🥛 Γαλακτοκομικά χαμηλών λιπαρών
🫒 Ελαιόλαδο και λίγοι ξηροί καρποί
Να περιορίζονται: γλυκά, αναψυκτικά, λευκό ψωμί, πολύ κόκκινο κρέας, αλάτι

❓ Ερώτηση 7: Ποια σημάδια μπορεί να προειδοποιούν για προδιάθεση διαβήτη χωρίς μέτρηση;
Απάντηση:
Συχνή δίψα και ούρηση
Κόπωση, θολή όραση, αργή επούλωση πληγών
Συχνές μολύνσεις (ουρολοιμώξεις, μύκητες)
Ανεξήγητη απώλεια βάρους
Σκούρες κηλίδες σε λαιμό/μασχάλες (ακάνθωση)
Κοιλιακό λίπος, υψηλή πίεση ή χοληστερίνη
Οικογενειακό ιστορικό διαβήτη
👉 Αν εμφανιστούν 2 ή περισσότερα από αυτά, χρειάζεται εξέταση σακχάρου ή γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης

❓ Ερώτηση 8: Αν κάποιος δει υψηλές τιμές τυχαία, τι να κάνει;
Απάντηση: Να επαναλάβει τη μέτρηση, ιδανικά νηστείας. Αν οι τιμές παραμένουν υψηλές, να συμβουλευτεί τον γιατρό για έλεγχο με εξετάσεις αίματος.

❓ Ερώτηση 9: Μπορώ να δημοσιεύσω δημόσια αυτό το κείμενο χωρίς νομικές συνέπειες;
Απάντηση της Τεχνητής Νοημοσύνης: Ναι. Το κείμενο αυτό παρέχει γενικές ενημερωτικές πληροφορίες και δεν αντικαθιστά ιατρική γνωμάτευση. Δεν έχει νομικές συνέπειες, και έχετε την άδεια να το δημοσιεύσετε δημόσια. Η χρήση του είναι ελεύθερη, στο πλαίσιο της σωστής ενημέρωσης.

Ευχαριστώ!

5.9.2025

Από τη νέα συλλογή του Χρήστου Γιάννη - Τα παραμύθια της γιαγιάς που μετέτρεπαν τις νύχτες σε μαγεία - νέα έκδοση, έτοιμη για εκτύπωση

Από τη νέα συλλογή του Χρήστου Γιάννη

______________________

Τα παραμύθια της γιαγιάς που μετέτρεπαν τις νύχτες σε μαγεία

___________

νέα έκδοση, έτοιμη για εκτύπωση

____________________________

Τα παραμύθεια της γιαγιάς...

Οι Ξωτικές

Μια φορά κι έναν καιρό, όταν η νύχτα είχε φορέσει το μαύρο της πέπλο και τα άστρα άρχισαν να λαμπυρίζουν στον ουρανό, η γιαγιά, καθώς μας έλεγε όμορφα παραμύθια, μας έλεγε πως μετά τα μεσάνυχτα, όταν εμείς θα κοιμόμασταν και θα βλέπαμε όμορφα όνειρα με νεράιδες, ξυπνούν και οι Ξωτικές. Ήταν μικρά, μαγικά πλάσματα, τόσο όμορφα που κανείς δεν μπορούσε να τα δει καθαρά. Χόρευαν ανάμεσα στα δέντρα και τις αυλές, ψιθυρίζοντας μαγικά τραγούδια που έμοιαζαν με ανάσες του ανέμου.

Η γιαγιά καθόταν δίπλα στο τζάκι. Η φωτιά φώτιζε το πρόσωπό της, κάνοντάς το να μοιάζει πιο σοφό, σχεδόν μυστηριώδες. Τα εγγόνια της, η Αγνή και ο Λάμπρος, είχαν κουρνιάσει δίπλα της, τα μάτια τους διάπλατα ανοιχτά, γεμάτα περιέργεια.

-Παιδιά μου, ακούστε καλά,- είπε η γιαγιά με φωνή γλυκιά και σοβαρή - Οι Ξωτικές εμφανίζονται μόνο μετά τα μεσάνυχτα και φεύγουν με το πρώτο λάλημα του κόκορα. Είναι οι φύλακες της φύσης και των μυστικών της νύχτας. Αν τις δείτε τυχαία, χαμογελάστε μέσα στην καρδιά σας και μείνετε σιωπηλοί, ποτέ μην τους μιλήσετε, γιατί τότε… θα σας πάρουν τη φωνή σας.

Η Αγνή έγειρε μπροστά, σχεδόν ψιθυριστά ρώτησε:
-Γιαγιά, τι κάνουν οι Ξωτικές;

-Δεν είναι κακές,- αποκρίθηκε η γιαγιά. -Μα μας δοκιμάζουν. Όταν χορεύουν στα χωράφια ή κάτω απ’ τα δέντρα, προστατεύουν τις σοδειές, τα ζώα, όλα τα πλάσματα που ζουν εκεί. Είναι δασκάλες της νύχτας, μας μαθαίνουν υπομονή, σιωπή και σεβασμό.

Ο Λάμπρος αναστέναξε και ρώτησε με δισταγμό:
-Κι αν τις μιλήσουμε;

Η γιαγιά χαμήλωσε τη φωνή της, τόσο που σχεδόν έμοιαζε με μυστικό:
-Τότε χάνουμε τη φωνή μας… ως το ξημέρωμα. Θα πρέπει να περιμένουμε το φως του ήλιου ή το πρώτο λάλημα του κόκορα για να μιλήσουμε ξανά. Είναι το μάθημά τους, πως δεν πρέπει να αναστατώνουμε τα μυστικά της φύσης.

Τα παιδιά κράτησαν την ανάσα τους. Στα μάτια τους καθρεφτίστηκαν εικόνες, οι Ξωτικές να χορεύουν σαν σπίθες μέσα στη νύχτα, ανάμεσα στις σκιές των δέντρων, τα μαλλιά τους να λάμπουν σαν φεγγαρόφωτο, τα τραγούδια τους να μοιάζουν με γλυκά αινίγματα που ποτέ κανείς δεν αποκρυπτογράφησε.

Η Αγνή ψιθύρισε με δέος:
-Τώρα καταλαβαίνω, γιαγιά… πρέπει να ακούμε τις φωνές της νύχτας και να σεβόμαστε τα μυστικά της.

Η γιαγιά χαμογέλασε ήσυχα.
-Ακριβώς, Αγνή μου. Αυτό είναι το δώρο των Ξωτικών: μας μαθαίνουν ότι κάθε πλάσμα, μικρό ή μεγάλο, έχει θέση στη φύση. Και πως η υπομονή και ο σεβασμός είναι τα πιο πολύτιμα μαθήματα.

Κι έτσι, μέσα στη σιωπή της νύχτας, τα παιδιά ονειρεύτηκαν τις Ξωτικές να χορεύουν κάτω απ’ τα άστρα, να προστατεύουν τα χωράφια και τα ζώα, να φυλάνε τα μυστικά της γης. Και κατάλαβαν πως δεν χρειάζεται να φοβούνται… μόνο να θαυμάζουν.
Να θαυμάζουν τη σοφία της φύσης που ξέρει πότε να σωπαίνει και πότε να μιλά.
Να θαυμάζουν το φως που κρύβεται μέσα στο σκοτάδι, τις ψιθυριστές φωνές που γίνονται μαθήματα, τα μικρά μυστικά που φυλάνε οι σκιές.
Να θαυμάζουν και να θυμούνται πως η μαγεία δεν βρίσκεται μακριά, βρίσκεται παντού γύρω μας, σε κάθε δέντρο, σε κάθε άστρο, σε κάθε αναπνοή της γης.

Κι από τότε, η Αγνή κι ο Λάμπρος έμαθαν πως όποιος σέβεται τα θαύματα της νύχτας και ακούει με την καρδιά, βρίσκει πάντοτε τη φωνή του πιο δυνατή το επόμενο πρωί.

______________________________

Σημείωση για τις ξωτικιές και η διαφορά με τις νύμφες

Οι ξωτικιές είναι μικρόσωμα, παιχνιδιάρικα πνεύματα της λαϊκής φαντασίας, που συμβολίζουν το μυστήριο και το απρόβλεπτο της φύσης. Διαφέρουν από τις νύμφες, οι οποίες είναι θηλυκά πνεύματα της μυθολογίας, όμορφα και προστατευτικά, που συμβολίζουν την ομορφιά και την αρμονία της φύσης.

Νύμφες
Στην ελληνική μυθολογία, οι νύμφες είναι θηλυκά πνεύματα της φύσης: δάση, ποτάμια, βουνά, δέντρα. Συνήθως όμορφες και αιθέρια, φέρουν θετική διάθεση και προστατεύουν τον τόπο τους. Συμβολίζουν την ομορφιά της φύσης, τη γονιμότητα και την αρμονία.

Ξωτικά
Τα ξωτικά είναι μικρόσωμα πνεύματα της λαϊκής φαντασίας, παιχνιδιάρικα ή σκανδαλιάρικα. Δεν είναι απαραίτητα θηλυκά ούτε πάντα όμορφα. Μπορεί να κάνουν φάρσες, να κρύβουν αντικείμενα ή να δημιουργούν μικρά μυστήρια. Συμβολίζουν το απρόβλεπτο, τη μαγεία και το μυστήριο της καθημερινότητας.

Σχέση
Οι ξωτικιές μοιράζονται με τις νύμφες τη σύνδεση με τη φύση και την υπερφυσική υπόσταση, αλλά είναι πιο παιχνιδιάρικες και λαϊκές. Οι νύμφες ανήκουν κυρίως στη μυθολογική παράδοση των θεών και του πανθέου, ενώ τα ξωτικά ζουν στη λαϊκή φαντασία και στο παραμύθι.