Από τη νέα συλλογή του Χρήστου Γιάννη - Τα παραμύθια της γιαγιάς που μετέτρεπαν τις νύχτες σε μαγεία - νέα έκδοση, έτοιμη για εκτύπωση

Από τη νέα συλλογή του Χρήστου Γιάννη

______________________

 Τα παραμύθια της γιαγιάς που μετέτρεπαν τις νύχτες σε μαγεία

___________

 

  νέα έκδοση, έτοιμη για εκτύπωση

____________________________ 

 Τα παραμύθεια της γιαγιάς...

Οι Ξωτικές

        Μια φορά κι έναν καιρό, όταν η νύχτα είχε φορέσει το μαύρο της πέπλο και τα άστρα άρχισαν να λαμπυρίζουν στον ουρανό, η γιαγιά, καθώς μας έλεγε όμορφα παραμύθια, μας έλεγε πως μετά τα μεσάνυχτα, όταν εμείς θα κοιμόμασταν και θα βλέπαμε όμορφα όνειρα με νεράιδες, ξυπνούν και οι Ξωτικές. Ήταν μικρά, μαγικά πλάσματα, τόσο όμορφα που κανείς δεν μπορούσε να τα δει καθαρά. Χόρευαν ανάμεσα στα δέντρα και τις αυλές, ψιθυρίζοντας μαγικά τραγούδια που έμοιαζαν με ανάσες του ανέμου.

   Η γιαγιά καθόταν δίπλα στο τζάκι. Η φωτιά φώτιζε το πρόσωπό της, κάνοντάς το να μοιάζει πιο σοφό, σχεδόν μυστηριώδες. Τα εγγόνια της, η Αγνή και ο Λάμπρος, είχαν κουρνιάσει δίπλα της, τα μάτια τους διάπλατα ανοιχτά, γεμάτα περιέργεια.

-Παιδιά μου, ακούστε καλά,- είπε η γιαγιά με φωνή γλυκιά και σοβαρή  - Οι Ξωτικές εμφανίζονται μόνο μετά τα μεσάνυχτα και φεύγουν με το πρώτο λάλημα του κόκορα. Είναι οι φύλακες της φύσης και των μυστικών της νύχτας. Αν τις δείτε τυχαία, χαμογελάστε μέσα στην καρδιά σας και μείνετε σιωπηλοί, ποτέ μην τους μιλήσετε, γιατί τότε… θα σας πάρουν τη φωνή σας. 

Η Αγνή έγειρε μπροστά, σχεδόν ψιθυριστά ρώτησε:
-Γιαγιά, τι κάνουν οι Ξωτικές; 

-Δεν είναι κακές,- αποκρίθηκε η γιαγιά. -Μα μας δοκιμάζουν. Όταν χορεύουν στα χωράφια ή κάτω απ’ τα δέντρα, προστατεύουν τις σοδειές, τα ζώα, όλα τα πλάσματα που ζουν εκεί. Είναι δασκάλες της νύχτας, μας μαθαίνουν υπομονή, σιωπή και σεβασμό. 

Ο Λάμπρος αναστέναξε και ρώτησε με δισταγμό:
-Κι αν τις μιλήσουμε; 

Η γιαγιά χαμήλωσε τη φωνή της, τόσο που σχεδόν έμοιαζε με μυστικό:
-Τότε χάνουμε τη φωνή μας… ως το ξημέρωμα. Θα πρέπει να περιμένουμε το φως του ήλιου ή το πρώτο λάλημα του κόκορα για να μιλήσουμε ξανά. Είναι το μάθημά τους, πως δεν πρέπει να αναστατώνουμε τα μυστικά της φύσης. 

Τα παιδιά κράτησαν την ανάσα τους. Στα μάτια τους καθρεφτίστηκαν εικόνες, οι Ξωτικές να χορεύουν σαν σπίθες μέσα στη νύχτα, ανάμεσα στις σκιές των δέντρων, τα μαλλιά τους να λάμπουν σαν φεγγαρόφωτο, τα τραγούδια τους να μοιάζουν με γλυκά αινίγματα που ποτέ κανείς δεν αποκρυπτογράφησε.

Η Αγνή ψιθύρισε με δέος:
-Τώρα καταλαβαίνω, γιαγιά… πρέπει να ακούμε τις φωνές της νύχτας και να σεβόμαστε τα μυστικά της. 

Η γιαγιά χαμογέλασε ήσυχα.
-Ακριβώς, Αγνή μου. Αυτό είναι το δώρο των Ξωτικών: μας μαθαίνουν ότι κάθε πλάσμα, μικρό ή μεγάλο, έχει θέση στη φύση. Και πως η υπομονή και ο σεβασμός είναι τα πιο πολύτιμα μαθήματα. 

   Κι έτσι, μέσα στη σιωπή της νύχτας, τα παιδιά ονειρεύτηκαν τις Ξωτικές να χορεύουν κάτω απ’ τα άστρα, να προστατεύουν τα χωράφια και τα ζώα, να φυλάνε τα μυστικά της γης. Και κατάλαβαν πως δεν χρειάζεται να φοβούνται… μόνο να θαυμάζουν.
      Να θαυμάζουν τη σοφία της φύσης που ξέρει πότε να σωπαίνει και πότε να μιλά.
     Να θαυμάζουν το φως που κρύβεται μέσα στο σκοτάδι, τις ψιθυριστές φωνές που γίνονται μαθήματα, τα μικρά μυστικά που φυλάνε οι σκιές.
      Να θαυμάζουν και να θυμούνται πως η μαγεία δεν βρίσκεται μακριά, βρίσκεται παντού γύρω μας, σε κάθε δέντρο, σε κάθε άστρο, σε κάθε αναπνοή της γης.

     Κι από τότε, η Αγνή κι ο Λάμπρος έμαθαν πως όποιος σέβεται τα θαύματα της νύχτας και ακούει με την καρδιά, βρίσκει πάντοτε τη φωνή του πιο δυνατή το επόμενο πρωί.

______________________________

Σημείωση για τις ξωτικιές και η διαφορά με τις νύμφες

      Οι ξωτικιές είναι μικρόσωμα, παιχνιδιάρικα πνεύματα της λαϊκής φαντασίας, που συμβολίζουν το μυστήριο και το απρόβλεπτο της φύσης. Διαφέρουν από τις νύμφες, οι οποίες είναι θηλυκά πνεύματα της μυθολογίας, όμορφα και προστατευτικά, που συμβολίζουν την ομορφιά και την αρμονία της φύσης.

Νύμφες
        Στην ελληνική μυθολογία, οι νύμφες είναι θηλυκά πνεύματα της φύσης: δάση, ποτάμια, βουνά, δέντρα. Συνήθως όμορφες και αιθέρια, φέρουν θετική διάθεση και προστατεύουν τον τόπο τους. Συμβολίζουν την ομορφιά της φύσης, τη γονιμότητα και την αρμονία.

Ξωτικά
      Τα ξωτικά είναι μικρόσωμα πνεύματα της λαϊκής φαντασίας, παιχνιδιάρικα ή σκανδαλιάρικα. Δεν είναι απαραίτητα θηλυκά ούτε πάντα όμορφα. Μπορεί να κάνουν φάρσες, να κρύβουν αντικείμενα ή να δημιουργούν μικρά μυστήρια. Συμβολίζουν το απρόβλεπτο, τη μαγεία και το μυστήριο της καθημερινότητας.

Σχέση
       Οι ξωτικιές μοιράζονται με τις νύμφες τη σύνδεση με τη φύση και την υπερφυσική υπόσταση, αλλά είναι πιο παιχνιδιάρικες και λαϊκές. Οι νύμφες ανήκουν κυρίως στη μυθολογική παράδοση των θεών και του πανθέου, ενώ τα ξωτικά ζουν στη λαϊκή φαντασία και στο παραμύθι.

Χρήστος Γιάννης

4.9.2025